Oprichters

Lida van den Broek

Lida van den Broek
Lida van den Broek stond in 1970 aan de wieg van organisaties als het ‘buurtactiewerk’ en in 1980 van het Vrouwenproject in de Pijp, in die tijd een Amsterdamse volksbuurt. Ze was de eerste Ombudsvrouw van Amsterdam en richtte in 1983 training- en adviesbureau Kantharos op, waarvan ze directeur is. Zij voert trajecten organisatieontwikkeling, onderzoek en implementatie uit, zowel voor het bedrijfsleven als voor maatschappelijk organisaties.

Lida van den Broek is afgestudeerd als organisatieantropoloog en promoveerde in 2009 op onderzoek naar etnische diversiteit op de werkvloer. Ze publiceerde over racisme, multiculturele organisatieontwikkeling, de positie van vrouwen en over interventies met betrekking tot pesten, intimidatie en discriminatie op het werk. Behalve trainer en adviseur is Lida coach en mediator met ervaring in persoonlijke en teambegeleiding.

Farewell party Dorelies and Patty

Dorelies Kraakman
Dorelies Kraakman studeerde rechten en geschiedenis. Haar lucide geest, strijdlust en humor vormden de basis van haar kleurrijke leven als lesbische vrouw en als moeder van een dochter. Ze spande met succes een kort geding aan tegen de Nederlandse staat vanwege een voor vrouwen discriminerende advertentie. Kraakman was in 1975 medeoprichter van de Heksenkelder, de eerste vrouwenboekwinkel annex -café in Nederland. Zij speelde in vrouwenband Vendetta en was een talentvolle cabaretière, die menig feest in lesbisch land opluisterde met haar onvergetelijke acts.

Ze richtte in 1982 het Lesbisch Archief Amsterdam op en was van 1983 tot 1997 bestuurslid van Mama Cash. Vanaf 1989 was ze docent aan de Universiteit van Amsterdam bij de vakgroep Homo & Lesbische Studies, die mede door haar inzet tot een bloeiend internationaal centrum uitgroeide. In 1997 promoveerde Kraakman met haar dissertatie Kermis in de hel, waarin zij verslag doet van haar onderzoek naar lesbische geschiedenis in de Franse pornografie uit de 18e eeuw.

Met haar dood in 2002 verloor de lesbische beweging in Nederland een geleerde vrouw en gepassioneerde voorvechter van vrouwenrechten.

Tania Leon

Tania Leon
Tania Leon groeide op in Wellington, Zuid-Afrika, tijdens het dieptepunt van de apartheid. Ze volgde een opleiding tot docent lichamelijke opvoeding. Als gekleurde en politiek geëngageerde lesbienne kon ze in Zuid-Afrika geen kant op. In 1972 emigreerde ze naar Nederland waar ze volop actief werd: eerst in de Anti-Apartheidsbeweging Nederland en later binnen diverse projecten van de feministische zwarte en migrantenbeweging.

Ze was van 1983 tot 1984 lid van het bestuur van Mama Cash. In 1984 was ze medeoprichter van Sister Outsider, een groep van zwarte lesbische vrouwen en van Flamboyant, een landelijk vrouwen- en documentatiecentrum voor zwarte en migrantenvrouwen.

Leon richtte samen met vriendinnen in 1986 het eerste Studiefonds voor Zwarte Zuid-Afrikaanse Vrouwen op dat na haar overlijden naar haar is vernoemd. Zowel in haar werk – haar laatste baan was docent aan de Vrouwenvakschool Informatica in Amsterdam – als in haar persoonlijke leven inspireerde ze anderen met haar veerkracht en humor. Tania Leon overleed in 1996. Ze was een vrouw die tegen alle verdrukking in overeind bleef.

Marjan Sax

Marjan Sax

Marjan Sax groeide op in Amsterdam. Ze studeerde politicologie en vervulde vanaf de jaren 70 op vele fronten een voortrekkersrol in de vrouwen- en lesbische beweging. Ze was actief in Dolle Mina en maakte onder andere deel uit van de groep die in 1972 de ‘vrouwenpraatgroepen’ startte. Ze was in 1976 een van de bezetters van de abortuskliniek Bloemenhove, die legalisering van abortus in Nederland afdwongen, en stond aan de wieg van Vrouwenstudies aan de Universiteit van Amsterdam en later van het eerste Lesbische Archief in Amsterdam. Als directeur van het Proefproject Open School Amsterdam-Noord nam ze eind jaren 70 deel aan het ontwikkelen van nieuwe vormen van volwasseneneducatie.

Met de erfenis van haar ouders zette ze met vier anderen in 1983 Mama Cash op. Twintig jaar bleef ze aan Mama Cash verbonden, waar ze, naast voorzitter van het bestuur, vele functies vervulde: ze was afwisselend verantwoordelijk voor het algemene beleid, het financieel beleid, pr en media, internationale contacten en fondsenwerving. Ook richtte ze de Erfdochters op, een netwerk van vrouwen met geërfd geld.

Daarnaast maakte ze in de jaren 80 deel uit van de Roze Draad, de feministische bondgenoten van de Rode Draad, een organisatie voor rechten van prostituees, en werkte ze bij Stichting Vrouw & Media, die onderzoek deed naar de positie van vrouwelijke journalisten bij de dagbladen. Vanaf 1997 is ze actief in Vrouwen tegen Uitzetting, een samenwerkingsverband van vrouwelijke vluchtelingen en Nederlandse vrouwen met als doel de positie van vrouwelijke vluchtelingen te verbeteren.

Sax is werkzaam als publicist en bekleedt een aantal bestuursfuncties, zoals bij Women on Web, dat zich inzet voor veilige abortus met de abortuspil. Sinds 2003 is ze met haar bedrijf Sax Consultancy onafhankelijk adviseur ‘zinvol investeren in sociale verandering’. Vanuit haar consultancy runt ze ook de Donor Academy, een cursus om particulieren wegwijs te maken in de goede doelensector. Ze is verschillende malen onderscheiden, onder andere met de Zilveren Anjer van het Prins Bernard Fonds.

Patti Slegers

Patti Slegers

Patti Slegers studeerde medicijnen aan de Universiteit van Amsterdam en werkte van 1990 tot 2009 als huisarts in Amsterdam. In 2009 emigreerde ze naar Australië. Ze werkte voor International SOS in Nigeria, Kazakstan, Vietnam en Papua New Guinea. Ze woonde van 2012 tot 2019 in Queensland Australië en werkte daar als huisarts. In 2019 keerde ze terug naar Amsterdam. Ze was bestuurslid van Mama Cash van 1983 tot 1997.